Platforma Konsultacji Społecznych

Prezydent Olsztyna postanowił o przeprowadzeniu konsultacji społecznych w sprawie „Poznania opinii mieszkańców na temat propozycji wprowadzenia na obszar starego miasta w Olsztynie prawnej formy ochrony zabytków jaką jest park kulturowy”


I. Co to jest PARK KULTUROWY?

Park kulturowy jest jedną z przewidzianych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami form ochrony zabytków w Polsce, wprowadzaną przez Rady Gminy/Miastw formie uchwały. Wymaga konsultacji z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, opracowania planu ochrony oraz sporządzenia planu miejscowego.


II. CELE

Celem utworzenia parku kulturowego jest ochrona krajobrazu kulturowego – przestrzeni historycznie ukształtowanej w wyniku działalności człowieka, zawierającej wytwory cywilizacji oraz elementy przyrodnicze.

Park kulturowy jest narzędziem ochrony prawnej formalnie równym wpisowi do rejestru zabytków, jednak dającym inne możliwości. Nie ma bowiem innego narzędzia tak kompleksowej ochrony zarówno zabytków, przyrody, jak i krajobrazu, tworzących dziedzictwo kulturowe.

Głównym celem utworzenia olsztyńskiego parku kulturowego Starego Miasta jest ochrona i eksponowanie jego specyficznych wartości kulturowych poprzez:

1) inicjowanie działań na rzecz rewaloryzacji obiektów i przestrzeni zabytkowych na jego terenie,

2) uregulowanie zasad dotyczących umieszczania na terenie parku kulturowego reklam i szyldów i tablic

informacyjnych oraz sezonowych ogródków gastronomicznych,

3) poprawę wizerunku przestrzeni publicznej na terenie Starego Miasta przez wprowadzenie jednolitego systemu

informacji miejskiej, małej architektury i innych elementów wystroju ulicznego,

4) stworzenie zasad, według których zmiany będą mogły być wprowadzane tak, aby ze wspólnej spuścizny

historycznej mogli korzystać wszyscy, a stare i nowe mogło współistnieć obok siebie harmonijnie.

Utworzenie parku kulturowego wynika z troski o wizerunek miasta.


III. DLACZEGO PARK KULTUROWY NA STARYM MIEŚCIE?

Olsztyńskie Stare Miasto jest naszą wizytówką, jest najcenniejszym dziedzictwem kulturowym i wspólnym dobrem podlegającym ochronie. Układ przestrzenny Starego Miasta w Olsztynie wpisany został do rejestru zabytków w 1957 r. W rejestrze figurują też nawarstwienia kulturowe jak zabytek archeologiczny, a także miejskie mury obronne, zespół zamkowy oraz kilkanaście obiektów o indywidualnych wartościach historycznych. Ponadto, na terenie Starego Miasta w Olsztynie znajdują się obiekty zabytkowe niewpisane do rejestru zabytków, natomiast ujęte w gminnej ewidencji.

Stare Miasto w Olsztynie jest miejscem o szczególnych wartościach w skali miasta ponieważ dokumentuje w zachowanym dziedzictwie materialnym jego powstawanie i rozwój, staje się źródłem tożsamości jego mieszkańców. Ponad sześćsetletnia historia Olsztyna, zapisana w zachowanej do naszych czasu materialnej strukturze miasta, stworzyła niepowtarzalny krajobraz kulturowy o indywidualnych cechach, na który składają się zarówno zabytki urbanistyki i architektury, jak i współistniejąca z nimi przyroda: specyficzne ukształtowanie terenu, bogata zieleń oraz przepływająca przez miasto rzeka Łyna.

Jednak miasto jako „żywy organizm” podlega ciągłemu rozwojowi i przeobrażeniom, wynikającym z powszechnych, dynamicznych zmian gospodarczych, ekonomicznych i społecznych. Pojawiają się nowe funkcje, nawarstwiają potrzeby, krzyżują interesy. Jednym ze skutków niekontrolowanych procesów, zachodzących w wyniku tych zmian jest obniżenie jakości przestrzeni publicznej oraz zacieranie historycznego charakteru Starego Miasta jako źródła tożsamości lokalnej.

Nawarstwienia powstałe na przestrzeni stuleci utworzyły specyficzną strukturę urbanistyczną, do ochrony której należy stworzyć nowe narzędzia, uwzględniając współczesne uwarunkowania, a także dynamizm zmian zachodzących obecnie i będących zachodzić w przyszłości.

Wstępna analiza zasobu staromiejskiego pozwala na wyodrębnienie kilku grup wartości, które razem stanowią o wyjątkowości krajobrazu kulturowego Starego Miasta w Olsztynie:

1. początki – średniowieczny układ urbanistyczny, mury i inne elementy fortyfikacji, rynek, ratusz, zamek, katedra,

2. ciągi uliczek sprzed dynamicznego rozwoju miasta w kon. XIX w. – Chrobrego, Okopowa, Kołłątaja,

3. dynamiczny rozwój Olsztyna w XIX i pocz. XX w. – widoczny również na Starym Mieście – z tego okresu przetrwały pojedyncze przykłady zabudowy „wielkomiejskiej”,

4. odbudowa powojenna – jednorodny zespół, unikalne wartości artystyczne i historyczne, sgraffita,

5. zieleń – park Podzamcze, tradycja ogrodów, planty.

Korzyści:

1) opracowanie planu miejscowego dla obszaru parku kulturowego, który wprowadza jasne dla wszystkich zasady postępowania; ujednolicenie polityki wobec inwestorów,

2) opracowanie planu ochrony parku kulturowego,

3) skuteczna ochrona dziedzictwa kulturowego,

4) udział mieszkańców w planowaniu przestrzennym,

5) stworzenie warunków do wdrożenia programu rewitalizacji,

6) wzrost walorów turystycznych i promocyjnych miasta,

7) szybkie możliwości egzekucji obowiązujących przepisów,

park kulturowy funkcjonuje od dnia wejścia w życie uchwały.

Szanowni Państwo

Poniżej zamieszczamy ankietę, której celem jest poznanie opinii mieszkańców na temat propozycji wprowadzenia na obszarze Starego Miasta w Olsztynie prawnej formy ochrony zabytków jaką jest park kulturowy.

ANKIETA

Szanowni Państwo

Informujemy o przedłużeniu konsultacji w sprawie "Parku kulturowego - Stare Miasto" do 27 listopada 2015 r.

Wydział Kultury i Ochrony Zabytków

Szanowni Państwo

Uprzejmie informujemy, że konsultacje zostały przedłużone do 29 stycznia 2016 r.

Zachęcamy do dyskusji i wypełniania ankiety.

Zespół MKZ

Szanowni Państwo

28 stycznia 2016 r. o godzinie 16 w sali 219 w budynku Ratusza (pl. Jana Pawła II 1)
odbędzie się otwarte spotkanie, które przybliży ideę parku kulturowego
spotkanie poprowadzi dr Iwona Liżewska,
kierownik Oddziału Terenowego Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Olsztynie

serdecznie zapraszamy.

Dzień Dobry.
Po zapoznaniu się z materiałami dotyczącymi uchwały dotyczącej objęcia terenów części Starego Miasta uchwałą o Parku Kulturowym jestem przeciwny takiemu rozwiązaniu.

Uważam że wszelkie intencje, które zawarto w omówieniu problemów jakie dotyczą zdaniem autorów obszaru SM można bez żadnego problemu urzeczywistnić istniejącymi narzędziami, które ustawowo i znacznie precyzyjniej umożliwiają kontrolę społeczną, tj.: Ustawa o Planowaniu Przestrzennym (a dokładniej Studium miejskie i Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego) oraz tzw. Ustawa o ochronie krajobrazu.

Nie widzę konieczności wprowadzania niezwykle silnego i bardzo mętnego narzędzia jakim jest PK na obszar, który w przytłaczającej części jest powojenną kreacją architektoniczną, która nie ma nawet pokrycia ze średniowiecznym układem urbanistycznym. Co więcej - uważam, że znaczna część zabudowy Starego Miasta powinna być zmieniona, zwłaszcza mam tu na myśli otwarte kwartały ulicy Piastowskiej oraz Okopowej (pierwotnie zamknięte). Proszę zwrócić uwagę, że dzięki możliwości zabudowy miasta mógł powstać w latach 80-tych bardzo ciekawy zespół na murach miejskich od strony ul. Piastowskiej. Stare Miasto w Olsztynie uważam za żywy element tkanki miejskiej objęty wystarczającą ochroną układu urbanistycznego wpisaną do ewidencji zabytków. Nie wydaje mi się, żeby potrzebna była silniejsza ingerencja we własność prywatną niż ta, dotycząca elewacji zewnętrznych, którą umożliwia Ustawa o ochronie krajobrazu.

Skandalem jest też, że pierwotny wniosek Pana Krzysztofa Worobca został przez służby konserwatorskie zniekształcony bez podania prawdziwych przyczyn i powodów. Uważam takie zachowanie za odkrycie się prawdziwych intencji wnioskodawców, czyli oddania kontroli SM we władanie jednej osoby, w postaci Miejskiego Konserwatora Zabytków.

Tomasz Birezowski

Ostatnie zdanie powinno oczywiście brzmieć:
"czyli oddania kontroli SM we władanie jednej osoby, w postaci Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków."
tb

Witam. Uważam, że w Parku Centralnym jest za mało posadzonych kwiatów a miejsca w nim jest na to wiele. Będąc w Ciechocinku bardzo podobały mi się DYWANY z posadzonych kwiatów. Podobał mi również zegar słoneczny wykonany również z kwiatów. Często uczęszczam do Parku Centralnego i brakuje mi w nim kolorów, dlatego może za ich przykładem zróbmy to u siebie. Dla ludzi starszych byłoby to ukojeniem dla ich oczu. Pozdrawiam.

Zgadzam się z panią Anna Ka. W Parku Centralnym, każdy może znaleźć coś dla siebie ale nie ludzie starsi, którym stawy odmawiają posłuszeństwa. Dzieci małe mogą pochlapać się w wodzie przy fontannie, pobawić się na palcu zabaw, młodzież na małej siłowni, pojeździć na rolkach czy rowerach a starsi pospacerować po pięknych alejkach. A my po 80-tce... ? Chcielibyśmy posiedzieć na ławeczce i patrzeć, ale nie ma na co. Zgadzam się, brakuje kwiatów kolorowych, pięknych pelargonii, fiołków, begonii itp. Tak sądzi moja babcia.